'ฟิคเซบทีนเลี้ยงเด็ก'

บทบรรยาย กริ๊งง..กริ๊ง เสียงนาฬิกาปลุกบวกกับแสงแดดที่ส่ิงแสงเข้ามาในห้องส่งผลให้เด็กผู้หญิงที่นอนหลับตาพริ้มลืมตาขึ้น NAEUN's Part กริ๊งง..กริ๊ง- "อ่า..น่ารำคาญชะมัดเลย" ฉันสบถอย่างหัวเสียพร้อมกดปิดเจ้านาฬิกาปลุกที่ส่งเสียงน่ารำคาญไปทั่วห้อง "ตีห้าครึ่งเองนี่ ขอนอ-" "นาอึล รีบอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวด้วยนะ เดี๋ยวจะสาย" ฉันที่ยังพูดไม่ทันคำเสียงของผู้เป็นแม่ก็ดังขึ้นมาทันที "ค่าๆๆๆๆ" ถึงอยากจะตอบว่าขอนอนต่ออีกหน่อยแต่ก็รู้ว่าไม่ได้ เลยต้องจำใจตอบไปแบบนั้นแหละน่ะ ว่าจบฉันก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายทันที อ่า..ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ฉันชื่อ ซอง นาอึลมีพี่ชาย 1 คน พี่ชายฉันนะป๊อปสุดๆไปเลยละ! แต่ฉันไม่ค่อยชอบพี่ชายตัวเองหรอกนะ เมื่ออาบน้ำเสร็จฉันก็รีบแต่งตัวแล้วลงมากินข้าวทันที "อ้าว อึลมาแล้วเหรอ มาๆ รีบมากินข้าวเดี๋ยวไม่ทัน" "มันยังไม่สายขนาดนั้นเลยนะแม่"ฉันตอบแม่ไป ก็นี่มันพึ่งจะหกโมงเองนะ "เออ นาอึล พ่อมีเรื่องจะบอกกับหนูด้วยละทั้งสองคนเลย"พ่อของฉันพูดขึ้น ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆนะ.. "ว่าไงเหรอครับพ่อ" จีฮุน พี่ชายของฉันพูดขึ้น "คืองี้ พ่อกับแม่ต้องไปดูงานที่ต่างประเทศนะ แล้วทีนี้-" "อ่าเรื่องนี้สินะ พ่อหนูกับจีฮุนอยู่ได้น่า แล้วพ่อจะไปกี่วันอ่ะ" ฉันถามพ่อออกไป ที่ต้องไปดูงานน่ะ เพราะครอบครัวฉันเปิดบริษัท SDCA นะสิมันเป็นบริษัทสำหรับพวกส่งออกสินค้าเลยต้องไปดูงานที่ต่างประเทศบ่อยๆ ฉันกับจีฮุนก็อยู่กันสองคนจนชินแล้วละ "3" "3 วัน? จิ๊บๆน่าพ-" "3 เดือน" "อ่อออ 3 เดือน...ห้ะ!!!! 3 เดือน"3 เดือนเลยเหรอ มันนานไปมั้ยยยยยย "ลูกอยู่ได้นี่เนอะ แต่มีอีกอย่างนึง.." "อะไรอะพ่อ" "คือ จีฮุนมันขอไปอยู่บ้านเพื่อนนะ.." "ห้ะ!!" ช็อกสิคะ จุดๆนี้ "ไปโรงเรียนแล้วนะครับ"ไอ้พี่ตัวดีของฉันรีบวิ่งออกไปทันที เพราะกลัวฉันจะระเบิดสินะ..ไม่ต้องกลัวหรอกตอนนี้มันใกล้ปะทุแล้ว! "หยุดเลยนะ ไอ้พี่-" "นาอึลไม่ต้องกลัวนะ ระหว่างที่พ่อกับแม่ไม่อยู่นะ เดี๋ยวก็จะมีคนมาดูแลหนูเองละ" แม่พูดพร้อมยกยิ้มแต่ฉันกลับรู้สึกแปลกๆแหะ "แล้วพ่อกับแม่ไปวันไหนอะ?"ฉันไม่ถามหรอกนะว่าใครที่จะดูแลฉันก็คงเป็นพวกป้าแก่ๆนั้นละ-.-ปีที่แล้วแม่ให้ป้ามาดูแลฉันแต่กลับเป็นฉันต้องดูแลป้าแกแทนซะงั้น "วันนี้จ้ะ"ช็อก x2 สิจ้ะ "งั้นกลับมาก็ไม่เจอพ่อกับแม่สิแล้วคะ"อยู่ๆก็รู้สึกตันๆแหะ "อย่าร้องนะ เดี๋ยวไม่จะโทรมาหาบ่อยๆ ไปโรงเรียนได้แล้ว" "ค่ะ.." ฮรือๆ ไม่เอาๆนาอึลเธอต้องไม่ร้องๆ "ไง" จีฮุนพี่ชายตัวแสบที่นั่งอยู่หน้าบ้าน ยังไม่ได้ไปโรงเรียนสินะ "ไงอะไรของพี่ล่ะ! ทำไมพี่ต้องไปอยู่บ้านเพื่อนไม่อยู่กับฉันละ!!" แค่พูดไม่พอฉันยังเอามือตีไอ้พี่ชายของฉันด้วย ก็ไหงทิ้งน้องอยู่บ้านรอรับกรรมดูแลคนชราคนเดียวละ! "ย๊าห์ๆ พอได้แล้วน่า ฉันต้องไปอยู่กับเพื่อนนี่นา พออยู่โรงเรียนเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันน่า รีบไปโรงเรียนกันเถอะ" พูดจบมันก็เดินนำไปทันที รอกันหน่อยสิเฟ้ย "แฮ่กๆ เหนื่อยอะ ใครสั่งให้พี่เดินเร็วขนาดนี้ห้ะ!" "ย๊าห์! อย่ามาว่าฉันนะเธอขาสั้นเองนะ" นี่กล้ามาว่าฉันขาสั้นเหรอไอ้พี่... "ไอ้-" "ขึ้นห้องเรียนไปๆ"ฉันยังพูดไม่ทันจบมาดันตัวไล่ฉันซะงันโว้ะ! "อ้าว นาอึลมาแล้วเหรอ?" เสียงเพื่อนในห้องพูดขึ้น "อือ แล้ว หยก ฮาย แอ้น การ์ฟิลด์ ยังไม่มาเหรอ?" หยก ฮาย แอ้น การ์ฟิลด์ คือเพื่อนสนิทของฉันเองแหละ "มาแล้ววว" พูดไม่ทันจบหยกก็เดินเข้าห้องมาทันที "ทำไมทำหน้าบูดงั้นอะ" หยกถามฉันขึ้น "ก็คืองี้..."ฉันเล่าเรื่องที่พ่อแม่ฉันต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ และทิ้งให้ฉันอยู่บ้านกับป้าแก่ๆไว้(จากการคาดคะเน) "ทำใจเว้ย แกแค่ต้องดูแลป้าคนนึงเอง5555555" ยังจะขำอีก-- ผ่านไปสักพักเพื่อนของฉันก็ทยอยมากันครบ แต่พอฉันเล่าเรื่องพ่อแม่ให้ฟัง ทุกคนกลับขำสะงั้น มันเป็นเรื่องเศร้านะเว้ย ตื๊อดือตื๊อดือ ผ่านไปสักพักออดก็ดังขึ้น เข้าแถวแล้วเว้ยยย "วันนี้ ผอ. ก็จะไม่พูดอะไรมากนะ เพราะแดดมันก็แรงมาก งั้นเข้าเรื่องเลยละกัน..บลาๆๆๆๆๆ" 15 นาทีผ่านไป เอ่อ..มีใครบอกมั๊ยคะว่านี้เรียกนาน.. แล้วแดดนี่จะให้ซ้อมไว้เผื่อตอนตกนรกใช่มั้ยห้ะ? "อะ สุดท้ายขึ้นห้องได้!" จบสักทีโว้ยย "โอ้ย กูรอคำนี้มานานละ!" การ์ฟิลด์พูดขึ้น คาบโฮมรูม "อะๆ นักเรียนนั่งที่ๆ" ครูประจำชั้นของฉันพูดขึ้น เพื่อนๆต่างวิ่งไปนั่งที่ "วันนี้ห้องเราจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนนะ" "ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ" "ผู้ชายๆแน่ๆอะฉันคอนเฟิร์ม"เสียงเจื้อยแจ้วดังทั่วห้อง "เอ้าๆเงียบๆ เพื่อนเขาเป็นผู้ชายนะ แลกเปลี่ยนจากเกาหลี อะเข้ามา" "สวัสดีครับ ชเว ฮันซลครับ" นักเรียนแลกเปลี่ยนนี่หน้าตาดีใช้ได้เลยฮะ สูงอีกด้วย ห้องฉันนี่กรี๊ดกันกระจาย แต่จะว่าไปหมอนี่คล้ายคนในเซเว่นทีนเลยแฮะ แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง! "อะๆฟังๆ เนื่องจากเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เป็นต่างชาติครูก็อยากให้เขาอยู่กับคนเก่งภาษาหน่อย อะฮันซลเดี๋ยวไปนั่งข้าง จิรัชญา นะ" จิรัชญา? ชื่อคุ้นๆแหะ...เดี๋ยวนะชื่อฉันนี่หว่า!!! "โอ้ยอิจฉาอะ,รู้งี้กูน่าจะตั้งใจเรียนภาษาตั้งแต่แรก"เสียงของเพื่อนผู้หญิงดังเต็มไปหมด "เราขอนั่งด้วยนะ" ฮันซลเดินเข้ามาและดึงเก้าอี้นั่งข้างฉัน "ฉันปฏิเสธได้ด้วยเหรอ?" ก็ครูเขาบอกให้มานั่งข้างฉันนี่นาปฏิเสธได้ทีไหนกันละ "หึ"หมอนั่นหัวเราะในลำคอ ขำอะไรยะฉันจริงจังนะเฟ้ย "แล้วนี่เธอชื่อไรอะ?" เขาถาม "จิรัชญา" "ย๊าห์ เอาชื่อเล่นสิ!"เดี๋ยวนะ นี่ฉันสนิทกับเขาจนพูดย๊าห์ได้แล้วเหรอเนี่ย "นาอึล ซอง นาอึล" "อ่า..นาอึล.."พอพูดอย่างนั้นหมอนั่นก็ยิ้มออกมา เป็นอะไรของมัน? HANSOL's Part "..งั้นเธอไปนั่งข้างจิรัชญานะ" พอครูพูดจบผมก็รีบเดินไปที่นั่งตรงนั้นทันที "เราขอนั่งด้วยนะ" ผมพูดแล้วยิ้มพอเป็นมารยาทแล้วดึงเก้าอี้ลงนั่งทันที "ฉันปฏิเสธได้ด้วยเหรอ?"ก็นะ ปฏิเสธไม่ได้หรอก ก็ครูเข้าให้ผมมานั่งข้างเธอนี่ครับ "หึ" "แล้วนี่เธอชื่ออะไรอะ?"ผมถาม "จิรัชญา"เธอตั้งใจตอบกวนตีนหรือว่ายังไงกันนะ "ย๊าห์ เอาชื่อเล่นสิ" พอผมพูดออกไปเธอทำหน้าเหมือนแบบ 'กูสนิทกับมึงตอนไหน' "นาอึล ซอง นาอึล" ซอง นาอึลเหรอ? "อ่า..นาอึล.."คนนี้เองสินะครับที่พ่อแม่เธอฝาก พวกผม ดูแลนะ ทำไมถึงรู้สึกสนุกกันนะ? 100% พึ่งหัดเขียนติชมได้เน้อ #ด้วยรักส์